Η φετινή θαλασσινή εκδρομή του Μ.Ο.Φ.Σ στη Θάσο, θα μείνει για πάντα στη μνήμη των μελών που συμμετείχαν. Κι αυτό, όχι επειδή υπήρχαν τα ηχηρά συμβάντα, εκείνα που μένουν στο μυαλό, ή οι δυνατές περιπέτειες που δίνουν άλλο χρώμα στις εξορμήσεις. Ήσυχα και προβλέψιμα περάσανε οι μέρες. Γνώριμα τα νερά που ταξιδέψαμε, όπως και το νησί. Εξάλλου, για τους περισσότερους μοφσίτες, το βόρειο Αιγαίο δεν έχει πολλά μυστικά να αποκαλύψει. Τι ιδιαίτερο, λοιπόν, είχε αυτή η εκδρομή που έκανε τη διαφορά;;
Ήταν: η δίψα των μελών για ομαδικές πλεύσεις, η επιθυμία για προσφορά του ενός για τον άλλον, η διάθεση για συμμετοχή στα κοινά, η όρεξη για παρέα, η καλή οργάνωση και η τήρηση του προγράμματος από όλους. Οι φιλίες δυνάμωσαν, δημιουργήθηκαν καινούριες, όλοι μας γνωριστήκαμε και αγαπηθήκαμε ακόμα πιο πολύ. Σε αριθμούς αυτά μεταφράζονται με συμμετοχή 16 σκαφών και 68 ατόμων στην ομάδα. Επιβεβαιωτικό των ανωτέρω λεγομένων αποτέλεσε το φαινόμενο, όπου μέλη μας, που για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να κάνουν χρήση των σκαφών τους, προτίμησαν να πράξουν το «απευκταίο», δηλαδή να πάρουν το πλοίο της γραμμής να έρθουν, για να συμμετέχουν κι αυτοί!!
Ας ξεκινήσουμε όμως την αφήγηση…
Το απόγευμα της Παρασκευής 14 του Ιούνη μετέβη στη Θάσο η πλειοψηφία των σκαφών. Προορισμός τα Λιμενάρια, νότια του νησιού, όπου θα δέναμε στο νέο, φιλόδοξο λιμάνι, ημιτελές όμως προς το παρόν. Εκεί θα ελλιμενίζονταν τα σκάφη για τρεις βραδιές.
Από διάφορα μέρη της Χαλκιδικής, εννέα σκάφη εκκίνησαν για να διανύσουν συνολικά 65 νμ. Κοινό σημείο συνάντησης, μισό μίλι ανοικτά της σκήτης του Αγίου Νείλου στο Άγιο Όρος. Ο καιρός ήταν καλός και η επιβλητική συντροφιά του Όρους Άθωνα στη πλεύση μας, πρόσθετε κάτι το μοναδικό, το απόκοσμο. Για να μην παραπονεθούν όμως αυτοί που θέλουν και δυσκολίες, 10 νμ πριν το νησί, μαύρα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό, αέρας σηκώθηκε και εκτός από βροχή έριχνε για 15’ χαλάζι, σε μέγεθος μάλιστα φουντουκιού. Σταματήσαμε την πλεύση για προστασία των σκαφών, που ευτυχώς δεν πάθανε ζημιές. Συνεχίσαμε ως τα Λιμενάρια χωρίς άλλα απρόοπτα, με λίγη βροχή, σε φουσκωμένη θάλασσα. Το ίδιο απόγευμα άλλα τέσσερα σκάφη έφτασαν, βρεγμένοι κι αυτοί, εκκινώντας την πλεύση τους από τη Νέα Πέραμο, απόσταση 20 νμ, αφού ρουμουλκήθηκαν ως εκεί από Θεσσαλονίκη.
Το Σάββατο περιμέναμε να αφιχθούν και τα υπόλοιπα σκάφη, πάλι ερχόμενα από Χαλκιδική και Ν. Πέραμο. Εδώ θα κάνουμε ειδική αναφορά στα μέλη μας από την Καβάλα, που μας τίμησαν ξανά με την παρουσία τους, ερχόμενοι με τρία σκάφη. Τους ευχαριστούμε και πάντοτε τους αποζητούμε. Έτσι, αφού μαζευτήκαμε όλοι, αποπλεύσαμε για τον πανέμορφο και γραφικό όρμο της Αλυκής, 10 νμ απόσταση ανατολικά του νησιού. Εκεί δέσαμε αρόδο εν σειρά, και οι ώρες περάσανε με μπάνιο στη θάλασσα, κουβέντα, μουσική, και ποτό με φαγητό στα εκεί βρισκόμενα beach bar και ταβέρνες. Το βράδυ του Σαββάτου έκλεισε, πηγαίνοντας όλοι σε μπαρ στα Λιμενάρια, όπου ως αργά απολαμβάναμε την όμορφη νύχτα και την παρέα μας.
Η ημέρα της Κυριακής ήταν χαλαρωτική. Στις δώδεκα το μεσημέρι αποπλεύσαμε για την παραλία Ραχωνίου, 15 νμ βορειοδυτικά της νήσου. Δέσαμε στη σειρά μεταξύ μας και γύρω από το μικρό ντοκάκι που υπήρχε εκεί. Η ώρα πέρασε όπως και στην Αλυκή, το δε beach bar που πήγαμε ήταν ιδιαίτερα δροσερό, καθώς για δέντρα είχε πλατάνια. Το βράδυ της Κυριακής ο μοφς έπαιζε στην έδρα του! Γεύμα στο ορεινό χωριό Θεολόγο, έλεγε το πρόγραμμα. Ντόπιο κατσίκι στη σούβλα με όλα τα συνοδευτικά, σε κλεισμένη ταβέρνα. Πεντανόστιμα όλα, το σέρβις άψογο, ο χώρος ευρύχωρος, καλαίσθητος και το μέλος μας Κλήμης να συνοδεύει με το μπουζούκι του παίζοντας παλιές επιτυχίες. Η μετάβαση και η επιστροφή έγιναν με ναυλωμένο πούλμαν.
Η Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος στις 17 του Ιούνη, ήταν η ημέρα της επιστροφής. Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας και οι υποχρεώσεις όλων, δεν άφηναν περιθώρια για άλλη εκδήλωση. Έτσι, μετά το κοινό πρωινό, με ζεστή καρδιά, αποπλεύσαμε όλοι μαζί για τους προορισμούς εκκίνησης. Ο καιρός δεν έκρυβε εκπλήξεις αυτή τη φορά, και όλοι φτάσανε γρηγορότερα από ότι αρχικά.
Δύο μέρες μετά, την Τετάρτη βράδυ στον όμιλο, τα χαρούμενα πρόσωπα και τα πλατιά χαμόγελα κυριαρχούσαν. Όλοι προσβλέπανε στην επόμενη θαλασσινή εκδρομή του ΜΟΦΣ. Κρατώντας κρυφά μέσα του μια ελπίδα: αυτή τη φορά να μην λείψει κανείς!!!
